امام علی (ع) :  در درون سینه انسان قطعه گوشتی آویخته است  که عجیب ترین اعضای وجود او است : و آن قلب او است . و این شگرفی بخاطر آنست  که انگیزه هائی از حکمت و ضد آن در آن جمع است . هرگاه آرزوها در آن ظاهر شود طمع او را ذلیل خواهد کرد  و هنگامی که طمع در او به هیجان آید حرص او را هلاک می کند و هنگامی که یاس مالک او گردد تاسف او را از پایدر می آورد  و هرگاه غضب بر او مستولی شود خشمش فزونی می گیرد و هرگاه از چیزی راضی شود جانب احتیاط را از دست می دهدو اگر ترس بر او غالب شود احتیاط کاری او را به خود مشغول می دارد و هرگاه کار او آسان گردد در غفلت و بی خبری فرو می رود  اگر مالی بیابد بی نیازی او را به طغیان وا می دارد و اگر مصیبتی به او برسد بیتابی او را رسوا می کند  و اگر فقر دامنش را بگیرد مشکلات او را بخود مشغول می دارد و اگر گرسنگی پیدا کند از ناتوانی زمین گیر می شود  و اگر پرخوری کند راه نفس را بر او می بندد و بطور کلی هرگونه کمبود به او زیان می رساند و هرگونه زیادی او را فاسد می سازد .

امام علی (ع) :خداوند فرائضی بر شما واجب کرده است  آنها را ضایع نکنید و حدود و مرزهایی برای شما تعیین کرده از آن تجاوز نکنید و از چیزهائی شما را نهی کرده حرمت آنها را نگاه دارید و از اموری ساکت شده نه بخاطر فراموش کاری[ بلکه بخاطر مصالحی] خود را در مورد آنها بزحمت نیفکنید .