چشم ، نشستنگاه را چون رشته سر بند است چون خواب در چشم آید بند بسته بگشاید . [ و این از استعاره‏هاى شگفت است . گویى نشستنگاه را به آوند و چشم را به سر بند همانند فرموده و چون سربند بگشاید آنچه در آوند است برون آید ، و این سخن در گفته مشهورتر و ظاهرتر از سخنان پیامبر ( ص ) است و گروهى آن را از امیر مؤمنان علیه السّلام دانسته‏اند و از جمله گفته مبرد است در کتاب مقتضب در باب لفظ به حروف و ما در کتاب خود که مجازات آثار نبوى نام دارد از این استعاره سخن گفته‏ایم . ] [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 87 فروردین 7 , ساعت 6:0 عصر
امام علی (ع) : صبر و شکیبائی به اندازه مصیبت نازل می شود کسی که دستش را[ به عنوان بیتابی و ناشکری] به هنگام مصیبت بر زانو زند اجر او ضایع می شود [ و پاداشی بر مصیبت نخواهد داشت ] .
144 - و قال [ع ] : ینزل الصبر علی قدر المصیبه ، و من ضرب یده علی فخذه عند مصیبته حبط عمله    
نهج البلاغه

چهارشنبه 87 فروردین 7 , ساعت 6:0 عصر
امام علی (ع) : چه بسیار روزه دارانی که از روزه خود جز گرسنگی و تشنگی بهره ای نمی برند و چه بسیار شب زنده دارانی که از قیام شبانه خود جز بی خوابی و خستگی ثمره ای نمی گیرند خوشا به حال خواب هوشمندان و افطارشان
145 - و قال [ع ] : کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما ، وکم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء ، حبذا نوم الاکیاس و افطارهم
نهج البلاغه

<   <<   76   77   78   79   80   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ