امام علی (ع) : [2] این سخن را امام علیه السلام هنگامی فرمود که در مسیر حرکتش به شام کدخدایان شهر انبار با او ملاقات کردند . و بخاطر امام علیه السلام از مرکب پیاده شدند و با سرعت بسوی او شتافتند [ و مراسمی که نشانه ذلت در برابر امراء بود انجام دادند ] امام علیه السلام فرمود 30] این چه کاری بود که شما کردید ؟ عرض کردند این آدابی است که ما امیران خود را با آن بزرگ می داریم . [4] امام فرمود : به خدا سوگند با این عمل زمامداران شما بهره مند نمی شوند و شما با این کار در دنیا مشقت بر خود هموار می سازید . [5] و در قیامت بدبخت خواهید بود . و چه زیان بار است مشقتی که پشت سر آن مجازات الهی باشد . [6] و چه پرسود است آرامشی که با آن امان از عذاب دوزخ باشد .

امام علی (ع) : [7] امام علیه السلام این سخنان را به فرزندش حسن علیه السلام فرمود :[8] فرزندم چهار چیز و چهار چیز را از من داشته باش که با آن هر کاری بکنی بتو زیان نخواهد رسید : [9] بالاترین سرمایه ها عقل است . بزرگترین فقر حماقت است . بدترین تنهائی وحشت خودبینی است .[10] و برترین حسب و نسب اخلاق نیک است . [11] فرزندم بر حذر باش از دوستی با احمق که می خواهد بتو منفعت برساند زیان می رساند . [12] برحذر باش از دوستی بخیل چرا که بهنگام شدیدترین حاجت تو را رها می سازد . [13] برحذر باش از دوستی با انسان فاجر و فاسق چرا که ترا به چیز کمی می فروشد . بر حذر باش از دوستی دروغگو [14] چرا که او مثل سراب است دور را در نظر تو نزدیک . و نزدیک را در نظر تو دور می سازد