امام علی (ع) : [3] سخن ذیل را امام [ ع ] در پاسخ آن مرد شام یفرمود که از او پرسید  آیا مسیر ما بسوی شام به قضا و قدر خداوند است . ؟ البته این سخن طولانی بوده که قسمتی از آن برگزیده شده  وای بر تو  [ ای مرد شامی که گمان می کنی قضا و قدر به معنیاجبار است ] گویا تو گمان کردیقضاء لازم و قدر حتمی را .  اگر چنین بود ثواب و عقاب و وعد و وعید الهی بیهوده بود خداوند سبحان بندگان خود را امر کرده و مخیر ساخته و نهی کرده و بر حذر داشته و تکالیف آسانی بر دوش آنان گذارده  هرگز تکلیف سنگینی نکرده و در برابر کار کم پاداش زیاد قرار داده و هیچگاه کسی از رویاجبار او را معصیت نکرده  و اطاعت از رویاکراه نبوده . و پیامبران را بیهوده نفرستاده و کتب آسمانی برای بندگان را عبث نازل نکرده است  آسمانها و زمین و آنچه در میان آنها است باطل و بی هدف نیافریده این گمان کسانی است که کافرند وای بر کافران از آتش دوزخ

امام علی (ع) : نفسهای انسان گامهای او بسوی مرگ است .