امام علی (ع) :  حکمت و دانش را فراگیر از هر جا که باشد چرا که حکمت گاهی در سینه منافق است  و آرام نمی گیرد تا اینکه خارج شود و در کنار دوستانش در سینه مؤمن جایگیرد .

امام علی (ع) :  نقل شده که ضراربن حمزه ضبائی [ که از یاران امام [ ع ] بودبر معاویه وارد شد . معاویه از او خواست که حالات امیرمؤمنان علی [ ع ] را برای او شرح دهد ضرار در پاسخ گفت : گواهیمی دهم که او را در بعضی از مواقف عبادتش دیدم به هنگامیکه شب پرده تاریکی خود را فروافکنده بود . او در محراب ایستاده . و محاسنش را گرفته همچون انسان مارگزیده بخود می پیچید و در تب و تاب بود .و همچون انسان محزون و غمگین گریه می کرد و می گفت :  ای دنیا ایدنیا از من دور شو خود را به من عرضه می کنی؟ یا می خواهی مرا به شوق آوری؟ هرگز آن زمان که تو در من نفوذ کنی فرا نرسد هیهات دور شو دیگری را فریب ده من نیازی به تو ندارم . من تو را سه طلاقه کرده ام که رجوعی در آن نیست .  زندگی تو کوتاه موقعیت تو کم و آرزوی تو پست است  آه از کمیزاد و توشه و طولانی بودن راه و دوری سفر و عظمت مقصد .