روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 88 اردیبهشت 14 , ساعت 7:0 عصر
امام رضا (ع) : هرچه زیادی است نیاز به سخن زیادی هم دارد
ما من شیء من الفضول الا و هو یحتاج الی الفضول من الکلام

دوشنبه 88 اردیبهشت 14 , ساعت 7:0 عصر
امام رضا (ع) : کسی که نعمت دارد باید که بر عیالش در هزینه وسعت بخشد
صاحب النعمة یجب أن یوسع علی عیاله

<   <<   26   27   28   29   30   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ